Dit mag niet verloren gaan… in 2025 een nieuwe reeks in EquiTime waarin we enkele pioniers aan bod laten komen. In EquiTime april lees je het tweede deel van de reportage met Jef Brondeel. Zo boeiend dat een boek eerder op zijn plaats zou zijn dan een tijdschrift om dit verhaal te brengen 😊.
S-bocht
Jef: Onze eerste merrie hebben we in 1976 gekocht. Lucky van de Breemeersen. Jo was toen zwanger van onze Maarten. We zijn daar in augustus om gereden met een zelf-verbouwde camionette. In september is Maarten geboren. Jo sliep tussen de zadels, dus je kan je wellicht wel voorstellen wat voor een expeditie dat geweest is.
Jo: We zijn daar ’s morgens om vijf uur toegekomen. Hebben gewacht tot de boer wakker was. De merrie opgeladen en tegen twee uur in de namiddag waren we terug aan de grens. Maar de papieren waren niet in orde. We hadden wel de stamboekpapieren… maar toen moesten daar ook nog eens verschillende attesten bij. Het alternatief was weken quarantaine in een manege in Duisland…
Jef: Geen haar op mijn hoofd dat daar aan dacht. We zijn van het ene dé-douaneringskantoor naar het andere gereden, maar ze konden mij nergens helpen. Tot er mij iemand zei dat je aan de kantoren in Aken met een beetje geluk kon passeren. Via een S-bocht naast de kantoren aan de grensovergang, die door het personeel gebruikt werd. De achterzijde van de gebouwen was België. De voorzijde, Duitsland. Met een vrachtwagen had je geen kans, maar met de camionette zou het misschien wel lukken. Om acht uur ’s avonds was er afwisseling van de douane… Ik heb het geriskeerd. Na twee dagen bijna onafgebroken rijden… Nog niets geslapen. Maar uiteindelijk toch veilig thuisgeraakt. En het is achteraf wel de moeite gebleken.
Zonnestraal
Jef: Wij gingen destijds met de vier kinderen op wedstrijd bij de pony’s. Dat paste allemaal mooi in elkaar. Onze kleinkinderen beginnen nu ook al te rijden. Dat is ook mooi. Bij de pony’s in LRV. . Ik hoop echt dat LRV blijft bestaan. Dat het betaalbaar blijft. Fokkerij en ruiterij. Samen… Het is geen toeval dat er zoveel goede paarden worden geboren bij fokkers met een achtergrond in LRV. Omdat onze kinderen bij de pony’s reden, ging ik op een bepaald moment op zoek naar een ponyhengst. Ik reed naar Westfalen. Het stamboek duidde dan iemand aan om een rondrit te maken langs de fokkers. We hadden al de hele dag rondgereden en we stopten nog een laatste maal bij een fokker/hengstenhouder. En daar stond Leandro (Leonardo x Nantano), ponyhengst van 1m47. En Disney, een C-pony van 1.36m. Je kon in die tijd die pony’s niet laten rondlopen of eens laten vrijspringen. Die kenden dat niet, want dat werd toen ook niet op de keuringen gedaan. Voor Leandro vroeg hij heel veel geld. Voor de C-pony was dat een derde van de prijs, gewoon omdat die kleiner was. Bij die man liep ook nog een merrie, Larissa (v. Leandro) met een veulen van Nantano. Ik kocht die vier pony’s tegelijk en Nabor, ook een zoon van Nantano, heb ik er eigenlijk bij gekregen (glimlach). Hij werd de beste van allemaal. Nabor oversprong zich in vrijheid bijna altijd. Ongelooflijk! Ik weet nog dat er in de piste een zonnestraal binnenviel en dat hij daar een fantastische sprong op gaf. Zo graag en goed sprong die. Een ongelooflijke pony met een ongelooflijke instelling en techniek. Een C-pony met meer dan 20 internationale overwinningen op zijn naam. Dat was de eerste keer dat er op het EK een C-pony mee sprong. Lode heeft daar fantastische dingen mee gedaan. Iedereen kwam daar naar kijken. Prachtige tijden. Paarden en pony’s kunnen ons blijven verrassen en dat maakt het zo schoon en boeiend. Zoals een zonnestraal die plotseling binnenvalt.
Lees het volledige artikel in EquiTime april, rond 10 april in de brievenbus!
Alle info over EquiTime: Equitime | Belgian Warmblood
